Dorosły człowieku! Masz potrzebę? Pamiętaj – sam jesteś za nią odpowiedzialny.

Czasy, kiedy zajmowali się nami rodzice minęły bezpowrotnie. W dorosłym życiu nikt nie będzie się nad nami pochylał, troszczył, nadskakiwał i domyślał. Nikt nie będzie zgadywał, na co możemy mieć ochotę, o czym właśnie myślimy, co wywołało w nas smutek czy złość. Naszym obowiązkiem, jako dorosłego człowieka, jest dbanie o to, żebyśmy byli zaopiekowani. Im szybciej zdamy sobie sprawę z tego, że każdy dorosły jest odpowiedzialny za siebie, tym łatwiej będzie nam zrozumieć, że jeśli nie będziemy artykułowali, czego chcemy, to nie będziemy tego dostawali.

Chcesz na obiad pizzę, a nie kolejny raz indyjskie? Powiedz to, zamiast zżymać się w środku, że nikt nie zapyta. Nikt nie zapyta, bo nie ma takiego obowiązku.

Masz dosyć tego, że współpracownicy zrzucają na ciebie pracę, bo jako bezdzietny „przecież rozumiesz, że muszę wyjść po dziecko do przedszkola, a ty możesz zostać. Dzięki!”? Powiedz o tym. W przeciwnym razie granica będzie coraz dalej i dalej przesuwana. Jeśli nie artykułujesz swojej potrzeby, nikt nie będzie wiedział, że ona istnieje.

Chcesz pojechać na weekend nad morze, a nie ponownie na kajaki, które są dla Ciebie średnią rozrywką? Nie mówiąc, że masz preferencje ani jak bardzo Ci na nich zależy, uniemożliwiasz sobie uzyskanie satysfakcjonującego efektu. Jeśli coś jest dla Ciebie ważne – mów o tym. Szukaj rozwiązań.

- „chcę w ten weekend jechać nad morze”, - „ale ja już umówiłam się ze znajomymi na kajaki!’ - „ostatnie 3 weekendy spędziłyśmy z nimi na kajakach, a ja bardzo tęsknię za morzem. Nie wiedziałam, że ustaliłaś jakieś plany. Jeśli nie możemy tego odwołać, to chciałabym, żebyśmy w kolejny weekend pojechały nad morze”.